Nie lubię jadać samotnie. A jeszcze bardziej nie lubię gotować tylko dla siebie... Gdy słyszę tylko szczęk moich sztućców i żadnych innych obok, jest mi nieswojo tak jakoś.
W barze niedaleko mojej uczelni często widuję starsze panie, które przychodzą na obiad pewnie tylko po to, by nie musieć gotować tylko dla siebie. Czasem przychodzą we dwójkę lub trójkę i wtedy zwykły obiad zamienia się w towarzyskie spotkanie.
Wierzę, że gotowanie dla innych ludzi ma w sobie jakąś moc. Oczywiście, ta moc jest tylko wtedy, gdy w gotowanie wkładamy choć odrobinę serca. Pierwiastek miłości zaklęty w... schabowym na przykład. ;)

Gdy już jednak muszę ugotować obiad tylko dla siebie, ograniczam swój wysiłek do minimum. Jak dziś.