Z żurkiem i barszczem białym sprawa jest dość kontrowersyjna. Są to zupy, na które nie ma jednego, prostego przepisu. W każdym regionie Polski przyrządza się je inaczej, a dodatkowo wiele osób ma swoje własne, rodzinne receptury. Trudno jest również jednoznacznie wykazać różnice między żurkiem i barszczem. O ile żurek robi się zawsze na zakwasie z mąki, o tyle barszcz biały można także na soku z kiszonej kapusty, ogórków lub serwatce... 
Fakt faktem w sklepie nabyć można gotowe zakwasy zarówno na żurek, jak i na barszcz biały. Zakwas na żurek robi się z mąki żytniej lub żytniej i pszennej, z kolei zakwas do białego barszczu jest żytnio-pszenny lub pszenny... Zakwas taki można zrobić samodzielnie w domu, ale ten kupiony w sklepie nie jest wcale gorszy (o ile nie zawiera konserwantów – a nie powinien i na szczęście rzadko się to zdarza). Inną umowną różnicą jest to, że barszcz biały jest delikatniejszy w smaku niż żurek.

Mój M. od dłuższego czasu prosił mnie o zrobienie białego barszczu. U mnie w domu nie gotowało się wcale tej zupy, jednak kierując się mężowymi wskazówkami, zrobiłam taki, jaki jadało się u niego w domu. Z kiełbasą wiejską i tłuczonymi ziemniakami, gotowanymi osobno. Nigdy nie byłam (i zapewne nie będę) szczególnie zagorzałą fanką tego typu zup, ale przyznam, że ta mi smakowała. Te tłuczone ziemniaki nadają naprawdę fajnego smaku i „kremowości” zupie :) No i najważniejsze, że M. był nader zadowolony z efektów ;)