Swego czasu moja mama nałogowo kupowała książki i czasopisma kulinarne. Teraz już mniej, choć wciąż się zdarza. Nie jakieś tam drogie, ekskluzywne, raczej takie niewydumane i tańsze. Na przykład udało jej się zgromadzić niemal całą kolekcję książeczek z "Biblioteczki Poradnika Domowego". O ile jednak lubiła je przeglądać i studiować, o tyle przepisów jako takich niemal nigdy nie wcielała w życie. Mając do dyspozycji ilość receptur, które zapewniłyby naszej rodzinie jedzenie codziennie czegoś innego przez jakieś cztery lata, tak naprawdę jedliśmy w kółko 20 tych samych przepisów. Mama nigdy nie ufała "cudzym" przepisom. Lubiła je oglądać, ale chyba trochę obawiała się wcielać w życie.

Przyznam, że mnie też zdarza się ulec urokowi kulinarnych gazetek, wesoło spoglądających zza witryn sklepowych. Przeglądanie ich później w domu napawa mnie jakimś takim spokojem, błogością. Lubię ten szelest papieru, piękne zdjęcia, przejrzyste teksty. Tyle tylko, że w odróżnieniu od mojej mamy, mam potem ochotę biec do kuchni i gotować. Sprawdzać, testować i wcielać w życie. Odkrywać nowe smaki. Tym bardziej, kiedy myślę, ilu rzeczy w życiu jeszcze nie kosztowałam.

Ostatnio nabyłam zimowe wydanie gazetki "To jest pyszne!". Bardzo odpowiadają mi przepisy, które się tam znajdują i myślę, że niejeden zostanie zmaterializowany w mojej kuchni ;) Póki co – przepis na krem espresso poszedł na pierwszy ogień.

Delikatna konsystencja przełamana bitą śmietaną, za którą przepadam. Słodka, niezbyt mocna, acz wyczuwalna nuta dobrej kawy. Pyszności.

• 1 opakowanie budyniu o smaku toffi,
• 2 łyżeczki kawy rozpuszczalnej espresso,
• pół litra mleka,
• 5 łyżek cukru,
• 250 ml śmietanki kremówki
• 2 łyżeczki cukru waniliowego,
• 9 szt. całych orzechów laskowych (po 3 szt. na porcję),
• 4 łyżki posiekanych orzechów laskowych