Brnąc przez nieodśnieżone chodniki mijam dzieci ciągnięte na sankach przez swoich rodziców. Ubrane tak, że prawie nie mogą się ruszać, z rękami na boki, twarzą owiniętą szalikiem i zadartą do góry głową, by móc cokolwiek widzieć spod opadającej na oczy czapki ;) Przypominam sobie czasy, gdy to ja byłam taką małą dziewczynką na sankach. I jeden z najwspanialszych prezentów, jakie sprawiły mi ogromną radość: buty. Oczywiście nie były to zwykłe, zimowe buty. Buty miały po bokach jednorożce. A te jednorożce pod wpływem mrozu ZMIENIAŁY KOLOR – z białych robiły się czerwone. Normalnie obłęd ;) Najbardziej lubiłam jednak moment, gdy w domu pocierałam ciepłym palcem czerwone jednorożce, a one znów robiły się białe.
Buty dostałam w paczce od babci ze Stanów.

Na takie dni jak dziś tego typu tarta jest wręcz stworzona  – jest ciepła, aromatyczna i bardzo sycąca. I pyszna, oczywiście. :)